بررسی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سکته قلبی مراجعه کننده به بیمارستان آموزشی درمانی هاجر، شهرکرد ۱۳۸۴

چکیده: زمینه و هدف: سکته های قلبی از جمله شایع ترین و خطرناک ترین اختلالاتی هستند که زندگی انسانها را تهدید می کنند و در دراز مدت با ماهیت ناتوان کننده خود محدودیت های فراوان در ابعاد مختلف زندگی فرد مبتلا بوجود می آورد. پژوهش حاضر به منظور بررسی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سکته قلبی مراجعه کننده به بیمارستان آموزشی درمانی هاجر شهرکرد انجام گرفته است. روش بررسی: در این پژوهش توصیفی – تحلیلی 150 بیمار مبتلا به سکته قلبی که در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان آموزشی درمانی هاجر(س) شهرکرد بستری بودند، به صورت نمونه گیری آسان انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه دو قسمتی شامل ویژگی های دموگرافیک و بررسی ابعاد کیقیت زندگی (پرسشنامه استاندارد sf36) از طریق مصاحبه و مراجعه به پرونده بیمار گردآوری و با استفاده از آزمون کای اسکور تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: میانگین سن بیماران 5/10±7/55 سال و کیفیت زندگی اکثریت واحدهای مورد پژوهش (53%) نسبتاً مطلوب بود. اکثریت واحد های مورد پژوهش دارای کیفیت زندگی نسبتاً مطلوب در بعد وضعیت عمومی (62%) و بعد وضعیت اجتمایی - عملکرد شغلی (65%) بودند. وضعیت خواب 61% واحدهای مورد پژوهش مطلوب و فعالیت جسمی 62% واحدهای مورد پژوهش نامطلوب بود. بین طول مدت بیماری با کیفیت زندگی ارتباط آماری معنی دار وجود داشت (05/0p<). ولی بین سایر متغیرهای دموگرافیک نظیر سن، جنس، وضعیت تاهل، وضعیت اشتغال و وضعیت اقتصادی با کیفیت زندگی ارتباط معنی دار وجود نداشت. همچنین بین وضعیت عمومی، وضعیت اجتمایی- عملکرد شغلی، فعالیت جسمی و وضعیت خواب، با کیفیت زندگی ارتباط معنی دار وجود داشت (05/0p<). نتیجه گیری: عدم توجه به هر کدام از ابعاد کیفیت زندگی باعث اختلال در کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سکته قلبی می شود. لذا کادر پزشکی مخصوصاً پرستاران باید به ابعاد مختلف کیفیت زندگی آنان توجه کنند.